انتشار اولين تصاوير از لحظه برخورد فضاپيماي «دارت» با يک سيارک
تاریخ انتشار: ۷ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۹۹۹۴۰
خبرگزاری آریا-اطلاعات دریافتی از یک ماهواره کوچک، لحظه برخورد فضاپیمای «دارت» (DART) ناسا با یک سیارک را نشان می دهد.
به گزارش خبرگزاری آریا، سازمان فضایی ناسا روز 26 سپتامبر (دوشنبه چهارم مهر) فضاپیمای موسوم به «آزمایش تغییر مسیر سیارک دوگانه» (DART) را به یک سیارک به طول 160 متر کوبید. هدف از این آزمایش تغییر مسیر حرکت این سیارک بود تا در آینده بتوان از این طریق از احتمال برخورد سیارک‌ها به زمین جلوگیری کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در این آزمایش یک ماهواره 500 کیلوگرمی به سیارک «دیمورفوس» (Dimorphos) اصابت کرد. درس‌های آموخته شده از این آزمایش در آینده می‌تواند به دانشمندان برای جلوگیری از اصابت سیارک‌ها به زمین کمک کند.
اکنون ماهواره موسوم به LICIACube تصاویری را که از این رویداد گرفته، به زمین ارسال کرده است. این تصاویر مشخص می‌کند که برخورد تا چه حدی موثر بوده و آیا مدار حرکت سیارک تغییر کرده است یا خیر. دانشمندان هنوز این تصاویر را تحلیل نکرده‌اند، اما این تصاویر در نهایت اطلاعاتی درباره وضعیت سیارک بعد از برخورد در اختیار آنها خواهد گذاشت.
این آزمایش مانند کوبیدن چیزی با چوب بیس‌بال است و این اطلاعات مشخص خواهد کرد که ماموریت‌های آینده چگونه قادر خواهند بود از زمین در برابر هرگونه سیارک خطرناک بالقوه محافظت کند.
سیارک دیمورفوس تهدیدی برای زمین ایجاد نمی‌کند و قرار نیست به سوی زمین حرکت کند. این سیارک با قطر 160 متر، در واقع قمر سیارکی یک سیارک بزرگتر است و به دور سیارک بزرگتر به نام دیدیموس با قطر 780 متر گردش می‌کند.
اگر چه محاسبات دانشمندان، دست‌کم بر اساس شبیه‌سازی‌ها و روی کاغذ نشان می‌دهد مدار حرکت این سیارک بر اثر این ضربه تغییر خواهد کرد، اما دانشمندان تا زمانی که فرضیه‌ها و پیش‌بینی‌ها و مدل‌های خود را در عمل آزمایش نکنند، نمی‌توانند از کارآمدی آن مطمئن باشند.
بنابر اعلام نیو ساینتیست، برخورد فضاپیما به سیارک، بر اساس پیش‌بینی دانشمندان قاعدتا باید تغییرات اندکی در مدار آن ایجاد کند. این تغییرات اندک از این جهت مهم است که در آینده، بتوان سیارک‌هایی را که خطر برخورد آنها به زمین وجود دارد منحرف کرد؛ تغییری اندک که می‌تواند با گذشت زمان، مدار سیارک را به شکلی جابه‌جا کند که به زمین برخورد نکند.
منبع: خبرگزاری آریا
کلیدواژه: فضاپیمای
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۹۹۹۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
هفت اختراعی که زندگی شهری را تغییر داد
رشد فناوری و هدف اجتماعی شهرهای هوشمند امروزی یک خاستگاه تاریخی عمیق دارد که بر مبنای اختراعاتی بنا شده است که بدون آنها زندگی شهری به شکل امروزی ممکن نبود.
به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، مخترعان در تمام ادوار ابتکاراتی از خود به جای گذاشته‌اند که به شکل‌گیری شهرهای امروزی منجر شده است، بسیاری از جدیدترین نوآوری‌هایی که امروز در شهرها در جریان است، از جمله روشنایی هوشمند، اتصال شهری یا کاربردهای متعدد اینترنت اشیا (IoT)، حاصل تلاش مخترعان دیروز است و نشان‌دهنده نقش مخترعان در رشد جوامع شهری است.
ایده تشکیل شهر به شکل امروزی در قرن نوزدهم شکل گرفت و نتیجه اجتناب‌ناپذیر دو انقلاب صنعتی بود که طی صد سال در غرب رخ داد؛ تغییر مدل‌های تولیدی جهان را تکان داد و فضاهای جدیدی از همزیستی و تغییر الگوهای جمعیتی را ایجاد کرد، مهاجرت به مناطق شهری به رشد بی‌سابقه‌ای رسید و ۴۰ درصد از مناطق روستایی در ایالات متحده شاهد کاهش جمعیت خود بودند. این رشد گسترده را می‌توان مدیون اختراعاتی دانست که سال‌ها پیش توسط مخترعان بزرگ ثبت شد و زندگی بشر را دگرگون کرد. در ادامه هفت اختراع مهم که نقش اساسی در توسعه زندگی شهری دارند عنوان می‌شود.
روشنایی و انتقال برقاولین چراغ برق خیابانی در سال ۱۸۷۵ توسط پاول یابلوچکوف روسی طراحی شد و چهار سال بعد، لامپ رشته‌ای که توسط ادیسون ثبت شده بود، این موضوع را تکمیل کرد. پس از آن، بزرگترین چالش شهری مسئله انتقال نیروی برق و تلفات انرژی در حین انتقال بود که با به‌کارگیری ایده‌های نیکولا تسلا در زمینه انتقال جریان متناوب، اجرایی شد. امروزه این مسئله در مفهوم پایداری در ایجاد مدل‌های انرژی منسجم منعکس شده است.
اولین خودروی الکتریکی موفق در سال ۱۸۷۶ طراحی و ساخته شد که حاصل اختراع ویلیام موریسون در شهر دی‌موین (آیووا) بود. بنابراین می‌توان گفت از همان ابتدای اتوماسیون، خودروهای الکتریکی با خودروهای موتور احتراقی همزیستی داشتند به‌طوری‌که در آغاز قرن بیستم، از هر سه وسیله نقلیه فروخته شده، یک وسیله برقی بود و حتی مکان‌هایی برای شارژ آنها وجود داشت. مرگ زودرس خودروی برقی به دلیل نقص فنی نبود چراکه در سال ۱۹۰۶، مدل توسعه یافته توسط الیور پی فریچل توانست ۱۶۱ کیلومتر را با یک بار شارژ طی کند. مرگ خودروی الکتریکی به دلیل صنعتی بود که فورد با مدل T راه‌اندازی کرد و خیابان‌ها را پر از اتومبیل و همچنین دود کرد. اکنون تلاش‌های زیست‌محیطی و بهداشتی بر بازگشت به ایده اولیه خودروی الکتریکی متمرکز شده است که در ابتدای قرن بیستم به عنوان خودروی پاک تبلیغ می‌شدند.
در میان تمام وسایل حمل‌ونقل، راه آهن نماینده بهتری برای حمل‌ونقل عمومی بود. اولین خط آهن که راه را برای قطارها و ترامواها باز کرد، در مسیر سوانسی و مامبلز در ولز بود که خدمات حمل‌ونقل عمومی را در سال ۱۸۰۷ آغاز کرد. هرچند ایده حرکت در یک مسیر واحد تا حدودی قدیمی است، اما هنوز هم به همان اندازه رواج دارد و گواه این موضوع فناوری‌های انقلابی مانند کپسول‌های هایپرلوپ هستند.
اولین تلفن پرداختی، جعبه تلفنی بود که با دریافت سکه کار می‌کرد و توسط مخترع ویلیام گری در سال ۱۸۸۹ ثبت شد و یکی از نمادین‌ترین تصاویر شهرهایی مانند لندن مربوط به این تلفن‌های عمومی بود. منشأ پیدایش این پدیده را می‌توان در ارتباطات تلگرافی یافت که با مجموعه اختراعاتی که در اواخر قرن هجدهم آغاز شد، توسعه یافتند. مخترع ژرژلویی لو ساژ اولین نمونه تلگراف را در سال ۱۷۷۴ ابداع کرد که در آن هر حرف الفبا به یک سیم جداگانه متصل بود. توسعه همزمان در زمینه برق باعث پیشرفت‌هایی در دهه‌های بعدی شد، مانند اختراع ساموئل توماس فون سومرینگ در سال ۱۸۰۹ که پیام‌ها را به‌صورت الکتریکی به مقاصد دور مخابره می‌کرد. پس از انجام آزمایش‌های گوناگون در دهه‌های بعدی، در سال ۱۸۵۱، کد مورس به عنوان یک استاندارد بین‌المللی در شبکه تلگراف ثبت و عرضه شد و اساس ارتباطات بین شهری را تشکیل داد.
استفاده از چدن به عنوان مصالح ساختمانی به قرن نهم در چین برمی‌گردد، پیش از آن شهرها به‌طور سنتی با استفاده از سنگ، آجر و تیرهای چوبی ساخته می‌شدند. اما استفاده گسترده از ستون‌های چدنی تا قرن نوزدهم رایج نشد و تقریباً همزمان با انقلاب صنعتی و در اولین سازه‌های فولادی بریتانیا توسعه یافت. پایه‌های فولادی بسیار سبک‌تر و مستحکم‌تر بودند و ایده ساختمان‌های شهری چندطبقه را شکل دادند. بدون فولاد، آسمان‌خراش‌ها، پل‌ها و اسلب‌های یکپارچه که امروز در ساختمان‌های بسیار بلند استفاده می‌شوند، امکان پذیر نبود. اهمیت فولاد در صنعت ساخت‌وساز به حدی است که قیمت آن می‌تواند نشان‌دهنده تنش‌های موجود در بازار املاک باشد.
آسانسورتاریخ مشخصی برای اولین آسانسور وجود ندارد اما اولین نشانه‌های آن در یونان و روم باستان پیدا شده است و حتی در تماشاخانه کولوسئوم ایتالیا نیز وجود دارد. مخترع الیشا اوتیس مدل پیشنهادی خود را در نمایشگاه صنعتی نیویورک در سال ۱۸۵۳ عرضه کرد که به‌عنوان ابزار اساسی برای رشد ارتفاع ساختمان‌ها شناخته شد. آسانسور در پایان قرن ۱۹ انقلابی را در بخش املاک و مستغلات ایجاد کرد و رشد اقتصادی شهر را افزایش داد.
اگرچه خاستگاه مکان‌های اجتماعی شهرها به قدمت خود شهر است، با این حال می‌توان به عنوان اولین مکان‌های عمومی به حمام‌های رومی اشاره کرد که نیاز اساسی شهر بود. ارزش واقعی این حمام‌ها بسیار بیشتر از آن چیزی است که به‌عنوان حمام‌های عمومی بیان می‌شود. آنها به بهانه ارزشمند ارتقای سلامت و بهداشت به محل اجتماع و مکان گذران اوقات فراغت تبدیل شدند و درواقع، حمام‌های رومی اولین سالن‌های ورزشی و گردهمایی هدفمند در تاریخ به حساب می‌آیند.
تداوم کاهش قیمت سکه در بازار